ทำไมบางคนนอนขณะเดิน? •
เดินละเมอ หรือนิสัยชอบเดินละเมอเป็นอาการหรือพฤติกรรมเบี่ยงเบนที่เกิดขึ้นขณะนอนหลับ คนที่มีนิสัย เดินละเมอ มักตื่นกลางดึกแล้วออกไปเดินเล่นทั้งๆ ที่จิตใต้สำนึก
การเดินละเมอเป็นเรื่องปกติในเด็ก
การสำรวจที่ดำเนินการในสหรัฐอเมริกาแสดงให้เห็นว่ามี 15% ของผู้ที่มีนิสัยของ เดินละเมอ และส่วนใหญ่เป็นเด็ก โดยเฉพาะผู้ที่มีอายุ 3 ถึง 7 ปี อิงจากข้อมูล มูลนิธิการนอนหลับแห่งชาติ 2547 เป็นที่ทราบกันดีว่าอย่างน้อย 1% ของเด็กอายุต่ำกว่า 5 ปีและ 2% ของเด็กวัยเรียนมีนิสัย เดินละเมอ ซึ่งทำอย่างน้อยสัปดาห์ละสองครั้ง
เดินละเมอ มันอาจเกิดขึ้นกับวัยรุ่นได้เช่นกัน เพราะพวกเขาถูกชักจูงโดยนิสัยตั้งแต่เด็กจนเป็นวัยรุ่น แม้จะมีจำนวนน้อยที่ติดนิสัยจนโต แต่ควรหยุดมากขึ้นเมื่อเป็นวัยรุ่น จากการวิจัยใน The Neurology Journal มีผู้ใหญ่ 29.2% จาก 19,136 คนที่มีนิสัยชอบเดินละเมอ
สิ่งที่คนมักทำตอนนอนขณะเดิน
การนอนหลับมี 4 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ถึง 3 และระยะที่ 4 เรียกว่า การเคลื่อนไหวของดวงตาไม่เร็ว (นเรม). ในขณะที่เวที REM หรือ การเคลื่อนไหวของดวงตาอย่างรวดเร็ว คือเวทีแห่งความฝัน ระยะที่ 3 เรียกว่าขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในกระบวนการเผาผลาญของร่างกายและการเจริญเติบโตของกระดูก แต่ละขั้นตอนเกิดขึ้นอย่างน้อยเป็นระยะเวลา 90 ถึง 100 นาทีซึ่งทำซ้ำทุกคืน
นิสัยการนอนขณะเดินมักจะปรากฏขึ้นระหว่างการนอนหลับระยะที่ 1 หรือ 2 เนื่องจากระยะที่ 3 เข้าสู่ระยะการนอนหลับลึกหรือหลับลึก นิสัยนี้ไม่ได้เกิดขึ้นระหว่างงีบเพราะเวลางีบหลับค่อนข้างนาน แม้ว่าพวกเขาสามารถทำกิจกรรมต่างๆ เช่น การเดินหรือพูดคุยในขณะนอนหลับได้ แต่คนที่มีนิสัยนี้จะไม่จดจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คนที่มีนิสัย เดินละเมอ ทำได้หลายอย่าง เช่น เดินรอบห้อง ย้ายของ หรือเข้าห้องน้ำแล้วถอดเสื้อผ้าที่ใช้ บางคนถึงกับทำบางสิ่งที่ค่อนข้างสุดโต่ง กล่าวคือ การขับรถขณะนอนหลับ
อะไรเป็นสาเหตุของการเดินละเมอ?
โชคดีที่นิสัยนี้ถือเป็นนิสัยที่ไม่เป็นอันตรายหรือส่งผลเสียต่อสุขภาพ การเดินละเมอไม่ใช่ความผิดปกติของสุขภาพจิต แต่เป็นความผิดปกติของการนอนหลับทั่วไป ซึ่งอาจเกิดจากปัจจัยต่างๆ เช่น
1. พันธุศาสตร์
เห็นได้ชัดว่านิสัยนี้สามารถ 'สืบทอด' ได้ ผลการวิจัยพบว่า เดินละเมอ มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในฝาแฝด นอกจากนี้คนที่ครอบครัวมีประวัติการทำ เดินละเมอ, 10 เท่าความเสี่ยงที่จะประสบกับมันในอนาคต.
2. ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม
นิสัยชอบเดินละเมอสามารถเกิดขึ้นได้เนื่องจากการอดนอน ประสบกับความเครียด เวลานอนที่ไม่สม่ำเสมอ และการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ในเด็กเล็กอายุ 3 ถึง 8 ปี การอดนอน เหนื่อยล้า และนอนไม่เป็นเวลา มีโอกาสสูงที่จะทำให้เด็กมีนิสัยชอบเดินละเมอ นอกจากนี้ ปัจจัยอื่นๆ ที่ทำให้เกิดนิสัยนี้ได้แก่ การใช้ยา เช่น ยานอนหลับ ยาระงับประสาท ยากระตุ้น และยาแก้แพ้
3. เงื่อนไขทางการแพทย์
โรคหรือความผิดปกติของการทำงานของร่างกายต่างๆ อาจทำให้ผู้ประสบภัยมีนิสัยชอบนอนขณะเดินได้ เช่น
- ภาวะระหว่างตั้งครรภ์และมีประจำเดือน ช่วงเวลาเหล่านี้เพิ่มโอกาสของผู้หญิงในการประสบ เดินละเมอ.
- จังหวะหรือการเต้นของหัวใจผิดปกติ
- ไข้.
- โรคหอบหืดในเวลากลางคืน
- ผู้ที่มีนิสัยชอบนอนกรนเสียงดังหรือภาวะหยุดหายใจขณะหลับอุดกั้น
- ปัญหาทางจิตหรือความผิดปกติ เช่น ความผิดปกติทางบุคลิกภาพหลายแบบและโรคเครียดหลังบาดแผล
วิธีจัดการกับนิสัยนี้?
- นอนหลับให้เพียงพอ
- หลีกเลี่ยงความเครียดด้วยการผ่อนคลายและทำสมาธิ
- หลีกเลี่ยงการจำลองก่อนนอน เช่น ดูทีวีหรือฟังเสียงดัง
- ล็อคประตูและหน้าต่างทั้งหมด
- กำจัดสิ่งของที่อาจเป็นอันตรายในห้อง เช่น เครื่องแก้วและของมีคม
เป็นไปได้ไหมที่จะปลุกคนเดินละเมอ?
สิ่งที่เกิดขึ้นบ่อยที่สุดคือคนรอบข้างผู้ประสบภัย เดินละเมอ กลัวที่จะปลุกเขาเมื่อเขา "กำเริบ" ที่จริงแล้วการปลุกคนเดินละเมอนั้นไม่ใช่ปัญหาและจะไม่ทำให้เกิดสิ่งเลวร้าย แม้ว่าเมื่อคนๆ นั้นตื่นขึ้น เขาต้องการเวลากลับมา 'สำนึก' ในสิ่งที่เขาได้ทำไปแล้ว
อันที่จริง การปลุกคนเดินละเมอเป็นข้อควรระวังที่ต้องทำเพื่อที่บุคคลนั้นจะหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บจากการถูกวัตถุมีคมกระแทกในบริเวณใกล้เคียงหรือจากการล้มเนื่องจากการถูกวัตถุกระแทก
