มันอยู่ที่ปลายลิ้น แต่อย่าลืมด้วย นี่คือปรากฏการณ์อะไร? •
คุณอาจติดอยู่ในสถานการณ์นี้: มีคนถามคุณเกี่ยวกับสิ่งที่คุณรู้แน่ชัด อย่างไรก็ตาม ในทันทีที่คุณลืมว่าคำเดียวที่คุณต้องการคืออะไร? สิ่งที่คุณจำได้ก็คือตัวอักษรเริ่มต้นคือ S และประกอบด้วยหลายพยางค์ คุณยังจำได้ว่าดูเหมือนว่าจะมี E และ R แต่คุณจำไม่ได้จริงๆ ว่าคำใดอยู่ที่ปลายลิ้นของคุณ
นี้เรียกว่าปรากฏการณ์ ปลายลิ้นหรือที่เรียกว่า "ปลายลิ้น" ทำไมมันเกิดขึ้น?
สาเหตุของปรากฏการณ์ ปลายลิ้น หรือ "ที่ปลายลิ้น"
ปลายลิ้น เป็นความรู้สึกมั่นใจว่าคน ๆ หนึ่งรู้คำศัพท์ แต่จำไม่ได้ (Schwartz, 1999, 2002) ความล้มเหลวในการออกเสียงคำนี้เกิดขึ้นเนื่องจากมีคน "ปิดกั้น" "รบกวน" และ "ป้องกัน" จากการจำคำ อย่างไรก็ตาม หลังจากการศึกษาใหม่เกิดขึ้นมากมาย ความล้มเหลวในการออกเสียงคำใดคำหนึ่งเกิดขึ้นเนื่องจากบุคคลไม่สามารถจำคำที่เขาต้องการจะพูดได้ ในบางกรณีสิ่งนี้เกิดขึ้นจากการรบกวนในระยะภายใน เรียกศัพท์กล่าวคือ "สถานที่" สำหรับเก็บคำศัพท์ในความทรงจำของมนุษย์ (Gollan & Brown, 2006)
ปรากฏการณ์นี้เป็นเรื่องปกติและเป็นเรื่องธรรมดาเพราะตามข้อสรุปของการวิจัยที่ได้ทำไปแล้วการลืมคำที่ปลายลิ้นเกิดขึ้นอย่างน้อยสัปดาห์ละครั้งในชีวิตประจำวันของมนุษย์ (James & Burke, 2000; Schwartz, 2002 ). Gollan & Acenas (2004) และ Golan et al. (2005) กล่าวว่าปรากฏการณ์นี้มักเกิดขึ้นโดย สองภาษา หรือคนที่พูดมากกว่าหนึ่งภาษา เพราะคนที่พูดมากกว่าหนึ่งภาษามักจะรู้คำศัพท์มากกว่าคนที่พูดแค่ภาษาเดียว
งานวิจัยที่ได้ทำเกี่ยวกับปรากฏการณ์ สุดยอดของลิ้น
Roger Brown และ David McNeill (1996) เป็นนักวิจัยกลุ่มแรกที่ทำการวิจัยอย่างเป็นทางการในเรื่องนี้ ในการวิจัยของพวกเขา Brown และ McNeill ได้ออกแบบผู้ตอบแบบสอบถามให้รู้สึก ปลายลิ้น. ก่อนอื่นผู้วิจัยให้ความหมายของคำที่ไม่ค่อยได้ใช้ในภาษาอังกฤษ (เรือแคนู, แอมเบอร์กริส, การเลือกที่รักมักที่ชัง) และขอให้ผู้ตอบระบุว่าคำใดตรงกับความหมายที่กล่าวไปก่อนหน้านี้ ผู้ตอบแบบสอบถามให้คำตอบที่ถูกต้องในทันที และยังมีผู้ตอบแบบสอบถามที่เชื่อว่าพวกเขาไม่เคยได้ยินคำเหล่านี้
นอกจากนี้ นักวิจัยยังได้ออกแบบการมีอยู่ของ ปลายลิ้น. ผู้ตอบแบบสอบถามที่รู้ความหมายของคำต่างประเทศแต่ละคำก่อนหน้านี้จะถูกขอให้แทนที่คำต่างประเทศด้วยคำอื่นที่มีการออกเสียงคล้ายกัน เหมือนเมื่อมีความหมายจาก เรือแคนู โดยให้ผู้ตอบค้นหาคำอื่นๆ ที่มีการออกเสียงคล้ายกัน เช่น ไซปัน, สยาม, ไซแอนน์, ผ้าซิ่น, ซานชิง, และ ซิมโฟน.
เป็นผลให้ผู้ตอบแบบสอบถามให้คำตอบสำหรับคำอื่น ๆ ที่มีแนวโน้มที่จะคล้ายกับคำต่างประเทศคำแรกที่พวกเขารู้จัก มากถึง 49% ในการศึกษานี้ ผู้ตอบแบบสอบถามเลือกคำที่มีตัวอักษรตัวแรกเหมือนกัน และมากถึง 48% เลือกตัวอักษรที่มีจำนวนพยางค์เท่ากันกับคำต่างประเทศคำแรก
สิ่งนี้อธิบายว่าเมื่อคุณถูกตีด้วย ปลายลิ้นคุณสามารถระบุคำที่คุณต้องการพูดได้ ลักษณะที่คุณนึกถึง เช่น ตัวอักษรตัวแรกหรือจำนวนพยางค์ มักจะตรงกับตัวอักษรที่คุณต้องการออกเสียง นอกจากนี้ คุณยังมักจะแทนที่คำที่คิดไม่ถึงด้วยคำอื่นที่ฟังดูเหมือนกัน
Gollan & Acenas (2004) และ Golan & Brown (2006) ยังระบุด้วยว่าผู้ที่เชี่ยวชาญมากกว่าหนึ่งภาษา บางครั้งใช้คำที่พวกเขาต้องการพูดเป็นภาษาอื่นที่พวกเขาเชี่ยวชาญ
ดังนั้น…
ดังที่กล่าวไว้ข้างต้น ไม่จำเป็นต้องอายหากลืมคำหรือชื่อที่ติดปลายลิ้นอยู่แล้ว เพราะปรากฏการณ์นี้เป็นปรากฏการณ์ปกติในมนุษย์ ยิ่งกว่าปรากฏการณ์เดจาวูที่ปกติจะรู้สึก ปีละครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น (Brown, 2004). เปิดใจเสมอถ้าคุณรู้คำศัพท์สำคัญจริงๆ อะไรที่ไม่ได้รับอนุญาตคือพูดว่าคุณเข้าใจ แต่จริงๆ แล้ว ไม่เห็นด้วย เห็นด้วย?
